วันหนึ่งเด็กชายตัวเล็กๆ เดินเข้ามากอดทางด้านหลัง เด็กชายคนนั้นคือ พี่ปลาย นักเรียนชั้น ป.2 โรงเรียนลำปลายมาศพัฒนา พร้อมเอ่ยคำถามในสิ่งที่เขาใคร่รู้ว่า..
"คุณครูครับพี่ๆ ป.3 กำลังเรียนเรื่องอะไรอยู่ครับ ถึงได้ทำกล่องน่ารักๆ แบบนี้”
“ผมอยากทำบ้างจังเลยครับ” พี่ปลายพูดกับคุณครูด้วยแววตาที่อ้อนวอน
“พี่ปลายอยากทำอะไรหรือค่ะ” คุณครูสอบถามความอยากรู้จากพี่ปลาย
“รูปสามเหลี่ยมครับ ตัวที่เหมือนหลังคาบ้านอันนี้ครับ ผมชอบมากๆเลย สวยดีครับคุณครู” พี่ปลายพูดด้วยรอยยิ้มที่มุ้งมั่นอยากจะทำ
“ได้สิจ๊ะ ครูมีแบบเหลืออยู่พอดีเลย แต่พี่ปลายต้องเอาแบบไปตัดเอง แล้วพับตามรอยที่ครูกำหนดไว้ให้นะคะ มาเดี่ยวคุณครูจะสอนวิธีการสร้างรูปสามเหลี่ยมประยุกต์ให้พี่ปลายดูให้เข้าใจนะคะ ก่อนจะนำไปฝึกต่อที่บ้าน เราเริ่มกันเลยดีไหมค่ะพี่ปลาย” คุณครูสอบถามความพร้อมจากพี่ปลาย
“ได้ครับ ผมพร้อมแล้วครับ” พี่ปลายตอบด้วยอาการที่ตื่นตันใจ
จากนั้นครูก็พาพี่ปลายไปฝึกทำรูปสามเหลี่ยนมประยุกต์ที่ห้องคุณครู ครูส่งกระดาษให้พี่ปลายพร้อมอธิบายวิธีการทำให้พี่ปลายฟังจนกระทั่งเข้าใจ จากนั้นพี่ปลายรับกระดาษจากคุณครูมาฝึกตัดเป็นรูปร่างตามขั้นตอนที่คุณครูอธิบายจนเสร็จสิ้นขั้นตอนแรกในการตัดกระดาษ
“เยี่ยมยอดมากเลยคะพี่ปลาย ตัดกระดาษได้สวยงามมากเลย ทีนี้เรามาเริ่มขั้นตอนที่สองคือการฝึกพับกระดาษตามรูปร่างที่ครูกำหนดกันนะค่ะ” ครูชมพี่ปลายพร้มเชื่อมโยงสู่ขั้นตอนต่อไป
“คุณครูครับ พับอย่างไรครับ จึงจะได้รูปร่างสวยๆ เหมือนของพี่ๆ ป.3 อะครับ” พี่ปลายถามเพราะความอยากรู้
“แล้วพี่ปลายคิดว่า เราต้องเริ่มพับอย่างไรค่ะ” ครูใช้คำถามย้อนกลับให้คิด
“อ่อ! ผมคิดว่าน่าจะพับตามรอยเส้นปะ พับตามรอยนี้เลยใช่ไหมครับคุณครูครับ” พี่ปลายเสนอแนวคิด
“ค่ะ พี่ปลายลองพับดูนะค่ะ” ครูไม่บอกวิธีการ สอนให้พี่ปลายเรียนรู้กระบวนการด้วยตัวเอง
เวลาผ่านไปนิดเดียว เสียงแววๆ จากพี่ปลายบอกคุณครูว่า..
“ผมพับตามรอยเสร็จแล้วครับคุณครู สวยจัง! เหมือนของพี่ๆ ป.3 เลยครับ ให้ผมติดกาวเลยได้ไหมครับคุณครู”
“ได้สิค่ะ พี่ปลายลองติดกาวเลย”
จากนั้นพี่ปลายเริ่มนำกาวมาติดให้กระดาษ 2 มิติเริ่มประกบกันที่ละจุด ด้วยความตั้งใจในชิ้นงานจนชิ้นงานพี่ปลายติดเสร็จสมบูรณ์กลายมาเป็นรูปสามเหลี่ยม 3 มิติ แล้วพี่ปลายก็นำชิ้นงานมามอบใส่มือคุณครู พร้อมคำพูดสั้นๆ ว่า
“คูณครูครับ! ผมของานชิ้นนี้กลับไปต่อเติมอีกที่บ้านได้ไหมครับ”
“ได้สิจ๊ะ ครูยกให้พี่ปลายเลยค่ะ ครูเห็นความตั่งใจในการทำชิ้นงานชิ้นนี้”
พี่ปลายมีความสุขมากที่จะมีชิ้นงานสวยๆ กลับไปบ้าน พี่ปลายบอกกับคุณครูว่า..
“ผมจะเอาไปเป็นของขวัญกำลัวใจมอบให้คุณพ่อผมครับ ท่านนอนอยู่บนเตียงเดินไม่ได้มาหลายปีแล้วครับ..”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น